امام صادق(ع) رئیس مذهب جعفری

زمانی اسلام ناب در اثر انحرافات و کجروی‌های بی‌شمار حکومت سلسله اموی، رو به افول نهاده و قوانین و شریعت اسلام از مسلمانان در حال فاصله گرفتن بود. هیچ اثری  از احکام دینی و دستورات قرآنی در ادارات و تشکیلات حکومتی دیده نمی‌شد.

استفبارتر اینکه علاوه بر فراموش شدن اصول و ارزش‌های اسلامی، بسیاری از تازه به دوران رسیده‌های اموی تظاهر به کفر و بی‌دینی و بی‌اعتنایی به پیامبر گرامی اسلام(ص) و دستورات صریح قرآنی نموده و علناً به مقدسات جسارت می‌کردند. و پس از آنها نیز سلسله عباسی روی کار آمدند که در پیمودن جاده ضلالت و گمراهی دست کمی از سلسله سلف ناصالح خود نداشتند.

در این دنیای پر از جهل و ظلمت و نادانی تحت سیطره حکام اموی و عباسی، شخصیت با عظمت حضرت امام جعفر صادق(ع) بود که با همت الهی خود در مسند امامت به روشنگری و هدایت امت پرداخت. با تابش افکار آسمانی و الهی و انوار دانش بی‌پایان خود راه شیفتگان و پیروان اهل بیت عصمت و طهارت را منور ساخت و چنان مشغل فروزانی گشت که تا امروز و همیشه تاریخ الهام‌بخش، حرکت آفرین و نشانگر راه خواهد بود.

خدمات بی‌بدیل امام جعفر صادق(ع) ب9 اسلام ناب و شیعه به جدی است که آن حضرت را رئیس مذهب و شیعه را جعفری می‌خوانند.

روش امام جعفر صادق(ع) در تثبیت و ترویج فرهنگ شیعه که موجب پیدایش مذهب جعفری نیز گردید:

احمد بن‏ موسی (علیه السلام) ؛ آفتاب شیراز

به بهانه21شهریورماه سالروز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی شاهچراغ(ع)

بیش از هزار و دویست سال است که منطقه فارس متبرّک به وجود احمد بن موسی است. او یکی از شخصیتهای معنوی و از رجال بزرگ شیعه به شمار می‏رود. احمد فرزند و برادر امام و فرزند و برادر شهید است. پدرش موسی بن جعفر علیه‏السلام یگانه عصر و هفتمین ستاره آسمان ولایت و مادرش ام احمد از زنان فاضله دوران خویش بود. 
احمد بن موسی در عبادت حق، پرهیزکاری، زهد، کرامت نفس و جوانمردی زبانزد همگان بود و بزرگواریش سبب گردید، در طول حیاتش مردم دو بار به عنوان امام با او بیعت کنند و در هر دو بار او مردم را به مسیر صحیح هدایت کرد.
پس از هجرت حضرت رضا علیه‏السلام چون تحمّل فراق برادر برایش ناگوار شد، با جمعی کثیر راهی ایران شد در نزدیکی شیراز گرفتار حیله‏گریهای مأمون شد و احمد پس از نبردی نابرابر به شهادت رسید و به دلیل خفقان موجود تا سالها قبرش بر شیعیان مخفی ماند.
تا اینکه در زمان «عضدالدوله دیلمی» و در پی واقعه‏ای شگفت قبر آن بزرگوار آشکار شد. از آن زمان تاکنون شیعیان، بویژه فارس نشینان به سان پروانگان به گرد بارگاه نورانی آن حضرت در طوافند. کراماتی که شیعیان با توسل به این بزرگوار مشاهده کرده‏اند موجب شده است تا علاقمندان آن حضرت از راههای دور و نزدیک به زیارت او بیایند و کسب فیض نمایند. مردم فارس نیز از اینکه پذیرای زیارت کنندگان اویند همیشه بر خود می‏بالند.

امام باقر(علیه السلام) شکافنده دانش ها

حضرت ابو جعفر، محمد بن علی علیه السلام در سوم صفر سال 57 هجری قمری در مدینه منوره متولد شد. پدر آن بزرگوار حضرت علی بن الحسین، امام سجاد ‏علیه السلام و مادر گرامی‏اش فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام است‎.‎

به این ترتیب آن حضرت از طرف پدر و مادرش هاشمی و علوی می‏باشد. امام باقر علیه السلام سه سال و شش ماه با جدش امام حسین علیه السلام و 34 سال با ‏پدرش امام زین العابدین علیه السلام زندگی کرده و 19 سال و ده ماه نیز مدت امامت آن حجت الهی به طول انجامید‎. 

پیشوای پنجم در دوران زندگی خویش با ‏‎10 ‎تن از خلفای ستمگر اموی (از معاویة ابن ابی سفیان تا هشام بن عبدالملک‎) ‎معاصر بود و سال‏های امامت آن حضرت ‏با 5 تن از همین خلفاء مقارن شد‎. 

این 5 حاکم عبارتند از‎: 

‎1- ‎ولید بن عبدالملک (متوفی 96، ششمین خلیفه اموی‎) 

‎2- ‎سلیمان بن عبدالملک (متوفی 99‏‎) 

‎3- ‎عمر بن عبدالعزیز (متوفی 101‏‎) 

‎4- ‎یزید بن عبدالملک (متوفی 105‏‎) 

‎5- ‎هشام بن عبدالملک (متوفی 125‏‎) 

امام علی (ع) و مردم سالاری دینی

با تفاوت هایی که دموکراسی به معنی غربی وشرقی آن دارد اسلام نیز با قبول اصولی از دموکراسی پای بندی خود را به این روش درحاکمیت در اصل تشریع داشته و در دوره هایی عمل به آن نیز نموده است.

ادعای شیعه بر این است که شاخصه ها و ممیزاتی که دموکراسی مثل اعتبار رأی اکثریت ،آزادی،مساوات و برابری منشاء قدرت بودن مردم جزء مولفه های لاینفک دموکراسی به شمار می رود.

در حکومت مولای متقیان علی (ع) به شکل واقعی و غیر شعاری محور عمل بوده است .

بهتراست هرکدام از این موارد به صورتی جزئی مورد برسی قرار گیرد .

سعادت در اندیشه امیرالمؤمنین (ع)

 

سعادت یا نیک بختی ، نامی است که معمولا انسانها به مطلوب نهایی خود می دهند ؛ اما به رغم توافقی که در نامیدن مطلوب نهایی به سعادت دارند ، در تعریف آن بر عقیده نیستند . به گفته ارسطو ، گروهی آن را لذت و کامجویی می پندارند و گروهی شرف و حرمت اجتماعی ، و حکیمان را نظر پردازی و اندیشیدن به واقعیت های غایی می دانند .

افزون بر این ، گاهی یک شخص ، دیدگاههای مختلفی درباره سعادت می یابد ؛ مثلاً هنگام بیماری ، سعادت را سلامتی ، هنگام فقر و تنگدستی آن را پول و ثروت و . . .

می داند . اما دشواری شناخت سعادت ، نباید از تلاش برای درک آن باز دارد ؛ زیرا هر اقدامی بدون آن مانند تیر اندازی در تاریکی است ، که در آن امیدی به اصابت نیست .

از مسائل مهم و بحث انگیز درباره سعادت ، در فلسفه اخلاق جدید به ویژه در بحث از نظریه ارسطویی سعادت ، موضوع بسیط یا مرکب بودن آن است .