آموزش و پرورش به عنوان نهادی که بایستی دبیرخانه نظام جمهوری اسلامی باشد راه درازی تا رسیدن به این هدف بسیار والا دارد.
بخشی از مشکلات در آموزش و پرورش ناشی از اختلاف سلیقه های سیاسی است که آثار و تبعات آن آسیب های جدی به ساختار، برنامه ها، کیفیت امور آموزش و پرورش، معلم و دانش آموز زده است. به جز مشکلات ناشی از اختلاف سلیقه های سیاسی مهم ترین چالش های آموزش و پرورش عبارتند از:
۱) به روز نیستیم و دچار روزمرگی شده ایم، از وظایف اصلی و اساسی مان فاصله گرفته ایم.
۲) مدارس شاد و با نشاط نداریم و یا بسیار کم داریم.
۳) خلأ تربیتی و عدم امنیت تربیتی در مدارس جدی است.
۴) انگیزه همکاران کاهش یافته و دچار نوعی فرسودگی علمی فکری و روحی شده اند.
در این شرایط رهبر معظم انقلاب در نگاه مدرن و بنیادی به آموزش و پرورش راه کاری عالمانه ارائه فرموده اند:
۳ عنصر را در فعالیت های آموزش و پرورش مدنظر قرار دهید:
۱) عنصر زمان
۲) عنصر نظم
۳) عنصر تدریجی بودن فرایند رشد و تحول
از این رو باید از اقدامات شتابزده و عجولانه پرهیز کرد و صرف پرداختن به سخت افزارها خیلی اثربخش نیست گرچه مداخله هایی دارد بلکه آنچه قابل تأمل است نرم افزارهاست یعنی روش ها، تغییرات ساختاری و عزل و نصب های پی درپی مفید نمی باشد. نکته قابل تأمل اینکه برخی از معلمان، مدیران و حتی کارشناسان، در سطوح اداری و ستادی از سرمایه علمی و آموزش کافی برخوردار نیستند!
بخصوص برخی از معلمان ما در مقابل فراگیران آن توانایی علمی لازم را ندارند امروز معلم دیگر تنها منبع اطلاعات نیست، فضای چهار دیواری مدرسه نیازهای بچه ها را ارضا نمی کند معلم مدرسه به عنوان تنها نیروی انرژی دهنده و هدایت کننده فراگیران، خودش فرسوده شده است لذا باید او را احیا کرد، عاشقی و عشق ورزی را می توان دوباره در بین معلم و بچه ها ایجاد کرد.
امروز باید علاوه بر فراهم نمودن امکانات رفاهی و ارتقاء مادی و اقتصادی معلمین فکری هم برای ارتقاء علمی وفکری آنها کنیم، باید مغز و قلب و روح معلم را هم مورد توجه قرار داد.